ŞEHİT ÖĞRETMENLERİMİZ

Şehit Buminhan TEMİZKAN’ı hatırlayan var mı acaba? Ya da daha doğru ve acı bir ifadeyle Buminhan TEMİZKAN adını hiç duydunuz mu?

Tarsus’un Yenice kasabasındandı Buminhan. 1989 yılında Dicle Üniversitesi Eğitim Fakültesi’ni kazandı. Dört yıl sonra 16 Ağustos 1993 tarihinde öğretmen olarak mezun oldu. Aynı yıl Tunceli, Mazgirt, Darıkent Kasabası ilköğretim okuluna atandı.

Göreve başlamasının üzerinden henüz bir yıl geçmişti ki; 11 Eylül 1994 Pazar günü akşam saat 22:30 sularında lojmana baskın yapan insanlık düşmanı PKK’lı katiller tarafından beş arkadaşıyla birlikte katledildi Tarsus’un kara yağız yiğidi.

Buminhan’ın şehadete giden yolunun en önemli kilometre taşıdır Dicle Üniversitesi. Diyarbakır’ı Tarsus gibi arşınlamıştır Buminhan. Öyle bir yiğittir ki O; Dicle Üniversitesinde, Diyarbakır sokaklarında hala onun kokusu vardır.

Aslında Adana otogarından başlar Buminhan’ın şehadet yolculuğu. Otobüse bindikten sonra bir rüya görür ve annesine mektup yazar. Tıpkı Mustafa Pehlivanoğlu’nun cellât nazarında yazdığı mektup gibi.

“Bismillahirrahmanirrahim

Selamun Aleyküm sevgili anneciğim saygıdeğer babacığım 08.09.1994 tarihinde sizden ayrıldıktan sora Adana’dan otobüse binip Tunceli’ye giderken uyuya kaldım. Rüyamda Gaziler etrafıma toplanmış sohbet ediyorlardı kalk! Daha ne yatıyorsun senin hakkında talep etmiş olduğumuz karar kabul edildi başka talebin var mı arkadaşlarım var dedim. Biz artık gerisine karışmayız kararı sen ver sana yetki verdik dediler. Birden uyandım hayırdın inşallah dedim ve hemen bir fatiha okudum rahatladım.

Şimdi rüyamın yorumunu yapıyorum. Ana baba ellerinizden kardeşlerimin gözlerinden öperim Allaha emanet olun yar yaradan yardımcınız olsun.

ANAMA SÖYLEYİN

Çok gezdim dolaştım gurbet diyarda

Anama söyleyin kara giymesin

Ana mektup yazdım yolda postada

Anama söyleyin kara giymesin.

Ağlamak sızlamak eylemez fayda

Alına yazılan silinmez asla

Gaziler toplanmış diller duada

Anama söyleyin kara giymesin.

Şu vatan uğruna canımız feda

Şehitler sarılı al bayrağım

Tekbirler dualar arşı âlâda

Anama söyleyin kara giymesin.

Dostlar gelecek hep posta posta

Çok selam söyleyin eşe dosta

Hep şükür eyleyin olmayın yasta

Anama söyleyin kara giymesin.

Tüm arkadaşlara haber eyleyin

Benim sözlerime dikkat eyleyin

Bu arzu halimi heder etmeyin

Anama söyleyin kara giymesin.

Buminhan uykudan uyanır coşar

Deste deste gülle melekler koşar

Müjdeli haberi duyanlar şaşar

Anama söyleyin karalar giymesin

Buminhan TEMİZKAN

Tarih Öğretmeni

09.09.1994 TUNCELİ”

Ve ancak şehadetinden sonra ulaşmıştır bu mektup anasına.

Dicle Eğitim’de olduğu dönemde, onunla öğrencilik günlerinde üç yıl kader birliği yapan Dicle Hukuk mezunu arkadaşları O’nun aziz hatırasını anlatırken özellikle “Buminhan’ın bir vakit namaz aksattığına şahit olmadım.” derler. Şehitlik en çok da O’na yakışmaz mı? Bu gün özellikle Diyarbakır ve Tunceli’den alacağı vardır Buminhan Temizkan’ın. Darılı Köyü’nden, Mazgirt’ten, Tunceli’den, belagatten, gafletten, delaletten ve bittabi ihanetten alacağı vardır Buminhan’ın.

Belli ki şehit olacağını biliyordu Buminhan. Öleceğini bile bile gitti Mazgirt’e. Kafasının içinde Çanakkale’den başka vatan olmayanlar elbette anlayamaz vuslat aşkını.

Ne ilkti Buminhan ne de son oldu. Necmettin öğretmen de gitti, Aybüke öğretmen de.

Gördük, yaşadık, anladık ve idrak ettik ki; her şehit bir öğretmendir aslında. Allah’ı, bayrağı, vatanı, sadakati ve bağımsızlığı öğreten en ulvî makamdır şehadet.

Öğretmenler günü vesilesi ile Buminhan TEMİZKAN’ı, o gün onunla aynı kaderi paylaşan öğretmenlerimiz Ali İhsan ÇETİNKAYA, Metin KAYNAR, Mustafa KARINCA, Rüstem ŞEN, Vedat İNAN ve tüm şehit öğretmenlerimizi bir kez daha rahmet ve minnetle yâd ediyorum.

Aziz ruhları şad olsun.