UNUTMAYACAĞIZ

Tam 42 yıl önce bugün Beşiktaş'ta, Şair Nedim Caddesi üzerinde bulunan Levent Apartmanının 10. katında iki çocuğu ve yeğeni ile yaşayan Yaşar ERKENEZ'in kapısı sabah saat 7'de yumruklandı.

Kapıdakiler "Açın kapıyı arama yapacağız!" diye bağırıyorlardı.

Yaşar amca kapıyı şaşkınlık ve korkuyla açtı. Ancak gelenler polis değil, komünist militanlardı. Galiz küfürlerle evi dağıtarak evde bulunan iki kardeş Serdar ve Levent ERKENEZ ile amca çocukları Uğur ERKENEZ'in üzerine kurşun yağdırdılar.

Uğur ve Serdar oracıkta içti şehadet şerbetini.

Levent ise hastaneye kaldırıldı ama ancak 10 gün direnebildi.

Yaşar amcanın "Keşke beni de öldürselerdi!' diye haykırışı hala vicdan sahiplerinin yüreklerinde yankılanıyor.

Olaydan 4 saat sonra Milliyet Gazetesi'ni arayan militanlar; "Hiçbir faşist cezasız kalmayacak, yolumuz Çayanların yoludur." diyerek eylemi üstlendiler.

Bir müddet sonra ele geçirilen komünistlerin 3 gümrük memuru, 1 jandarma ve 3 polisi de şehit ettikleri öğrenildi.

Türkiye bu cinayetleri nerdeyse hiç konuşmadı. Tıpkı Ümraniye'de işkenceyle katledilen 5

işçi olayında olduğu gibi medya üç maymunu oynadı. Bir tanesi hariç. 5. Sayısını 29 Mart 1980 tarihinde çıkaran BİRLİĞE ÇAĞRI gazetesi şu satırlarla duyuruyordu haberi; “Yüzünüzdeki tatlı tebessümle rahat uyuyun. Çünkü boşa değil bu şahadetler. Boşa değil vuruluşunuz. Ne sizin, ne sizden öncekilerin, ne de gelecekteki şehitlerimizin. İnce kulislerde parmak hesabı yapanlara, rahat koltuklarına gömülüp, kanınızı menfaate çevirmeyi düşünenlere rağmen boşa değil.”

Haberin altında ise tanıdık bir imza vardı; Cengiz AKYILDIZ. 26 Ocak 2014 günü Esenyurt'da bölücü hainlerin silahından çıkan kurşunlarla can veren şehit Cengiz AKYILDIZ.

Değil 42 yıl, 42 asır geçse de biz unutmayacağız.

Bu vesile ile bütün şehitlerimizi rahmet ve minnetle bir kez daha yâd ediyorum.

Aziz ruhları şad olsun.