BAYRAM GELMİŞ NEYİME

Gurbet o kadar acı ki ne varsa içimde Hepsi bana yabancı, hepsi başka biçimde

Sensizliğin nabzını tutuyor odamdaki saatin tik takları. Gurbet ele gece, erken mi iniyor ne? Gece yarısını çoktan geçmiş vakit. Ben yine uyumayı unutmuşum. Yetmemiş, uykuları uyutmuşum. Uyku, gözlerime sıla kadar ırak. Kala kalmışım tenhasında gecenin. Ezelden ebede can yoldaşım yalnızlık, yine yalnız bırakmıyor beni. Kanlım gibi tutuyor yakamdan. Unutmaya, uzaklaşmaya, kurtulmaya çalışıyorum ama nafile. Kara bir gölge gibi hep peşimde. Beş duyu, dört yön, üç boyut.. Ne varsa hepsine darılıyorum. Ve dert ortağım sazıma sarılıyorum. Dudağımda yetim bir türkü, hançer gibi saplanıyor sessizliğin bağrına: Ne isyan edersin zülfü sırmalım Uykular geldi de kovdu mu gözüm Ezgiler kanatlanıyor nâme nâme. Ve lakin merhem olmuyor yaralı gönlüme. Hüzün kuru bir ayaz gibi iliklerime işliyor. Üşüyorum… Canım cendereye giriyor. Görünmeyen bir çift çelik elin kıskacında yüreğim. Minik bir kuş mahpus sanki göğüs kafesimde. Çırpınıyor, hazin hazin atıyor. Ve hasretin kırık bir kaburga gibi. Her nefesimde ciğerime batıyor. Gökyüzü gönlümün aynası Bugün yıldızsız Ruhum kadar karanlık, Yüreğim kadar ıssız Düşüncelerin anaforunda Çalkalanıyor beynim Dün neredeydim, Bugün neredeyim Uzaklardan gelen buğulu ve cızırtılı bir ses, pimi çekilmiş bir el bombası gibi düşüyor can evime: Eriyorum git gide Elveda her ümide Gurbet benliğimi de Bitirdi bir biçimde Ne bir arzum ne emelim Yaralanmış bir elim Ben gurbette değilim Gurbet benim içimde” Yüreğime tercüman oluyor bu “Uşşak” şarkı. Şimdi hüznün adı hasret. Şimdi hüznün adı gurbet. Yıkılası, yok olası gurbet… Ve anlıyorum ki

Garipler ufkunda Sensizliğin zirvesindeyim Cümle alem bayramın Ben hüznün arifesindeyim Ne deliyim, ne divane. Varlığınla her dem bayram yeri yüreğim, yokluğunda virane. Bunca hasret yetişir sevdiğim. Gelip gönül kuyuma Sevdan ile dolmadın Ben kurbanın oldum Sen bayramım olmadın