İNCEDİR DE BENİM YÂRİM

Henüz gün doğmamış ama vakitsiz öten horoz mesaide. Uyanıyorum apansız. Yarı uykulu gözlerle terliklerimi ararken bir Emirdağ türküsü dolanıveriyor dilime;

İncedir de benim yârim ince Sardırmam ellere ben ölmeyince…

Bir yandan yüzümü yıkarken, bir yandan da sabah sabah nerden çıktı bu diye söyleniyorum. Tuhaf bir sıkıntı var içimde. Dışarı atarsam kendimi kurtulacağım sanki. O gayret ve aceleyle değişiyorum üstümü. Ayakkabımın bağcıklarını bağlarken Musa Eroğlu’nun o buğulu sesi yankılanıyor zihnimin çeperlerinde;

O yâr ile bir araya gelince Samanlıklar seyran olur o gece

Çiğ düşmüş çimenler üzerine. Toprak kokusunu çekiyorum genzime ve hızlı adımlarla çıkıyorum bahçeden. Aklım gece okuduğum kitabın sarı sayfalarında. Satır satır geçiyor gözümün önünden İbn-i Hazm’ın söyledikleri; “Kişinin sevmediği biriyle yakın kalmakla imtihan edilmesi, sevdiği birinden uzak kalmakla imtihan edilmesi kadar zordur.”

Tahrip gücü yüksek bir bomba gibi dimağımın orta yerine düşüp parçalanıyor bu müthiş tespit. Ve ne kadar ünlem, soru işareti varsa hepsi toz bulutuyla birlikte savrulup çarpıyor yüreğimin duvarlarına. Yine de susmuyor içimdeki o ses;

Biliyordum ben de onmadığımı Gül olup dallara konmadığımı Ellerin beğenip almadığını Tuttu kadir Mevlâm bana eş etti

Beni benden alan düşünceleri eski bir libas gibi sıyırıp atmak istiyorum üzerimden ama ne mümkün. Kanlım gibi yakamdan tutan ellerini her an hissediyorum.

Tarifi imkansız bir cehennem. Bir an gafil kalıp gülsem, gül düşse yüzüme; biliyorum yedi yıl güneş yüzü göstermez gönlüme. Neyse ki bir umut var. Arabanın kapısını açarken bu kez ben de eşlik ediyorum zihnimdeki türküye;

Yüce dağ başında ünlü kilise Yazın evrağımı verin polise Yedi sene yıl orucu tutarım Eğer mühür gözlüm benim olursa

Karşı tepelerin arasında güneş göstermeye başlayınca yüzünü, dağılıyor karanlık usul usul. Gönlümün karanlığı da böylece dağılsın istiyorum. Ah beynimde çınlayan o ses. Ne umut bırakıyor ne heves;

Mezarımı kazın yolun sağına Yönünü çevirin Emirdağ'ına Duydum ki nazlı yâr gelin gidiyor Ataş düştü ciğerimin bağrına…

Aynaya takılıyor gözlerim. Ve söz veriyorum kendime. Kaderime lafım yok lakin boyun eğmeyeceğim kederime.

Söz olsun! Ya seninle olacağım Ya seninle öleceğim Bir gün benden gidersen Ben de seninle geleceğim!