BAYRAM GELMİŞ NEYİME

Gurbet o kadar acı ki ne varsa içimde
 Hepsi bana yabancı, hepsi başka biçimde
 
 

Sensizliğin nabzını tutuyor odamdaki saatin tik takları. Gurbet ele gece, erken mi iniyor ne? Gece yarısını çoktan geçmiş vakit. Ben yine uyumayı unutmuşum. Yetmemiş, uykuları uyutmuşum. Uyku, gözlerime sıla kadar ırak. Kala kalmışım tenhasında gecenin.
 
 Ezelden ebede can yoldaşım yalnızlık, yine yalnız bırakmıyor beni. Kanlım gibi tutuyor yakamdan. Unutmaya, uzaklaşmaya, kurtulmaya çalışıyorum ama nafile. Kara bir gölge gibi hep peşimde.
 
 Beş duyu, dört yön, üç boyut.. Ne varsa hepsine darılıyorum. Ve dert ortağım sazıma sarılıyorum. Dudağımda yetim bir türkü, hançer gibi saplanıyor sessizliğin bağrına:
 
  Ne isyan edersin zülfü sırmalım
  Uykular geldi de kovdu mu gözüm
 
 Ezgiler kanatlanıyor nâme nâme. Ve lakin merhem olmuyor yaralı gönlüme. Hüzün kuru bir ayaz gibi iliklerime işliyor.
 
 Üşüyorum…
 
 Canım cendereye giriyor. Görünmeyen bir çift çelik elin kıskacında yüreğim. Minik bir kuş mahpus sanki göğüs kafesimde. Çırpınıyor, hazin hazin atıyor. Ve hasretin kırık bir kaburga gibi. Her nefesimde ciğerime batıyor.
 
 Gökyüzü gönlümün aynası
 Bugün yıldızsız
 Ruhum kadar karanlık,
 Yüreğim kadar ıssız
 Düşüncelerin anaforunda
 Çalkalanıyor beynim
 Dün neredeydim,
 Bugün neredeyim
 
 Uzaklardan gelen buğulu ve cızırtılı bir ses, pimi çekilmiş bir el bombası gibi düşüyor can evime:
 
 Eriyorum git gide
 Elveda her ümide
 Gurbet benliğimi de
 Bitirdi bir biçimde
 
 Ne bir arzum ne emelim
 Yaralanmış bir elim
 Ben gurbette değilim
 Gurbet benim içimde”
 
 Yüreğime tercüman oluyor bu “Uşşak” şarkı. Şimdi hüznün adı hasret. Şimdi hüznün adı gurbet.
 
 Yıkılası, yok olası gurbet…
 
 Ve anlıyorum ki
 

Garipler ufkunda
 Sensizliğin zirvesindeyim
 Cümle alem bayramın
 Ben hüznün arifesindeyim
 
 Ne deliyim, ne divane. Varlığınla her dem bayram yeri yüreğim, yokluğunda virane.
 
 Bunca hasret yetişir sevdiğim.
 
 Gelip gönül kuyuma
 Sevdan ile dolmadın
 Ben kurbanın oldum
 Sen bayramım olmadın